Ермолаева Нина Георгиевна

Материал из Воршуда
Версия от 19:37, 23 марта 2019; Ladamiri (обсуждение | вклад) (Новая страница: «== Мынам интые — картэным артэ! == '''Нина Георгиевна Ермолаева — Удмуртиысь дано журналис…»)
(разн.) ← Предыдущая | Текущая версия (разн.) | Следующая → (разн.)
Перейти к навигацииПерейти к поиску

Мынам интые — картэным артэ!

Нина Георгиевна Ермолаева — Удмуртиысь дано журналист, Россиысь Писательёслэн огазеяськонзылэн ёзчиез. Пероез лэчыт вал, котькыӵе удысъёсын ужакуз. Соин трос данъянлы Нина Георгиевна дышемын ӧвӧл, сое ӵемгес тышкаськылӥзы, улыны дышетылӥзы. 80 арессэ ортчем кышномурт туннэ но тэк уг пукы. Печатлан машинказэ со воштӥз компьютерен, озьы котькуд нунал сямен кылдо выль чуръёсыз — я нылпиослы веросъёс, я тодэ ваёнъёсыз, я газет-журналъёсы статьяос. «Натӥ, Пави но мон» нылпиослы книгаез кылем арын пусъемын Удмуртиысь Правительстволэн Литературая премиеныз.

Шушмара

— Мынам выжые Иваново улосысь Шуя городын. Вань ӵыжы-выжые басма куон-поттон удысын ужамын, — шуэ Н. Ермолаева. Нош анаен атай вань улонзэс тыршизы торф предприятиын. Пичи дыры, мукетъёслэн сямен ик, войнаен герӟаськемын. Ож кутскыку, мыным 7 арес вал. Атае фронтэ кошкыса, ми мамаен кыкнамы кылим. Со 3 уже ветлӥз соку. Монэ сяна, мукет ӵыжы-выжыосмес но сюдыны-вордыны сюлмаськиз. Коркамы 2 семьялы люкемын вал. Огпалаз милям семьямы улӥз, мукет палаз — мамалэн сузэрез, соосын ӵош ик — Марфа песянае. Война вакыт сием потонэн тодэ кылемын. Анай мыным котькуд ӵукна вӧйын но сырен нянь кельтылӥз. Мон сое ӧй сиылы — котькуд ӵукна Марфа песянаелы поттылӥ.

Нош кӧт неномыртэм сюма. Тодэ лыктэ 1944-тӥ ар. Милемыз, 10 аресъем тэшкылиосты, гордкушман бусые уриськыны ыстӥзы. Мон валасько вал ни бакча ужез. Нош татын уката кельшиз. Уриськон сямен кушманэз шератӥськом, сое сиыны яра шуыса. Нош миськыны тодын но ӧвӧл. Доре, валамон ни, наштаськыса бертӥ — мама тышказ монэ. Малы ке киыз чурыт вал солэн — ужаса жаде вал, дыр, картсэ ожысь возьмаса жуммемын вал, луоз.

Атай ожысь бертыса, улон соку ик ӧз тупатскы. Но мынам выль уже кылдӥз — атаез пыд йылаз султытон понна анай скал басьтӥз. Сое сюдыны-утялтыны мыным оскизы. Кельше вал кыскем йӧлме ӵыжы-выжыосылы сётыны — аслым сюдӥсь кадь потылӥ.

Мыным 12 арес вал ни. Ми дорын патерын улӥз военной воргорон Ефим Исаакович Цейтлин. Со доры гужем куное вуыло вал кышноез но нылыз — кыкназы патретын кадь чебересь. Соослэн висъетсы кухнямылэсь векчи борддорен бӧлемын вал. Гулбече картофкалы пырыкум, вераськемзэс кылӥ.

— Кыӵе та Нина усто нылаш, — шуэ Цейтлинлэн кышноез.

— Зэм, умой нылаш. Но туж огшоры. Кин меда сыӵе шушмараез кышно басьтоз, — пумитаз вера Ефим Исаакович.

Тае кылыса, мон пырак гулбече питрай, вань пагӟаосты чотай, дыр. Картофка вылэ пуксьыса, кӧня бӧрдӥ, аслым ачим шуш но шудтэм потыса. Таӵе сюлэм висёнэ кема аръёслы пушкам каръяськиз.